cichy III
pogrążony w ciszy
Takie były zabawy, spory w one lata Śród cichej wsi litewskiej, kiedy reszta świata We łzach i krwi tonęła (I) Aż w cichym i samotnym domie Wszczął się naprzód szmer, potem gwar i krzyk wesoły (II) Hrabia widział w nich obraz elizejskich cieni, Które chociaż boleściom, troskom niedostępne, Błąkają się spokojne, ciche, lecz posępne (III). Miejsce piękne i ciche (III) Kilka już upłynęło minut cichej sceny (III) Dzwon wciąż dzwonił, i echem z głębi cichych lasów Odezwało się tysiąc krzyków i hałasów (III) A wodze wśród cichego dumają namiotu (III).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Cechy spostrzegane narządami zmysłu ↔ Słuchem